Vanochtend weer eens twee zelfportretjes gemaakt. Zo van dichtbij kun je wel zien dat de jaren gaan tellen. Halverwege zag ik ineens mijn jongste broer Luc op het papier verschijnen. Die lijkt ook op mij, dus zo vreemd is dat niet maar de gewaarwording was desondanks onverwacht.

s-middags naar de opening van Paul bij galerie Dusseldorp.

Fraaie manshoge etsen van mannelijk en een aantal kleurrijke aquarellen van vrouwelijk naakt. Ivonne, het model, was er ook met man en zoon. Durfde eerst niet goed te komen, maar had haar angst overwonnen. Zo herkenbaar was ze niet in beeld gebracht, al was het voor mij, die haar al jaren tekent en schildert een koud kunstje om te ontdekken waar ze hing. Inleiding van  Willem Jan Otten. Ook nog gesproken met Riki Schellaert die ik eerst niet herkende. Haar volle haarbos van vorig jaar in Italie was verdwenen en daarvoor in de plaats een kort geknopt kopje. Kanker, chemo maar heldere ogen en een beremoraal.